ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Η γενική απεργία  στις 26/9 που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, σηματοδοτεί τη νέα φάση αντίστασης στην επίθεση που δεχόμαστε, και την καλύτερη αφετηρία για να κλιμακώσουμε μέχρι να ανατρέψουμε το νέο βάρβαρο πακέτο του Σαμαρά, των δεκανικιών Βενιζέλου – Κουβέλη και της τρόικας.  Στον απόηχο της πανεργατικής απεργίας στις 26/9, συνδικαλιστές κι εργαζόμενοι συγκεντρωθήκαμε στο θέατρο ΔΙΑΝΑ, στις 30 Σεπτέμβρη 2012 σε μια πανελλαδική ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Κουβαλάμε μαζί μας σημαντικές εμπειρίες δράσεων από τους εργασιακούς χώρους απ’ όπου προερχόμαστε, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα καθώς και τις πανεργατικές κι άλλες λαϊκές κινητοποιήσεις που ανέτρεψαν ήδη τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου. Συζητήσαμε με βάση την εμπειρία μας κι αναζητήσαμε κοινές κατευθύνσεις για αποτελεσματικότερη συντονισμένη δράση στο άμεσο μέλλον με τις κρίσιμες μάχες που έχουμε μπροστά μας για να σώσουμε μισθούς, συντάξεις και εργασιακά δικαιώματα, για να μην κλείσουν σχολεία και νοσοκομεία, για να μην ξεπουληθούν το νερό, η ενέργεια, κάθε δημόσια επιχείρηση ή υπηρεσία.

Αφετηρία για τη δράση μας είναι η επιτυχία της απεργίας που τίναξε στον αέρα τα παραμύθια των αστικών επιτελείων για «τελευταίο πακέτο», για την επιμήκυνση, για την «νέα κυβέρνηση» που προσπαθεί τάχα «να περισώσει κεκτημένα». Για τους εργαζόμενους αποδείχθηκε ότι ο μόνος δρόμος παραμένει ο δρόμος του αγώνα, της απεργίας, της σύγκρουσης, της κλιμάκωσης.

Συζητήσαμε για το πώς θα δώσουμε αυτή τη συνέχεια που όλοι οι εργαζόμενοι  θέλουν. Η αγωνιστική δυναμική των εργαζόμενων στους χώρους δουλειάς έχει επανειλημμένα  ξεπεράσει τις ηγεσίες υιοθετώντας μορφές οργάνωσης και πάλης από τα κάτω.  Η επιτυχία της πανεργατικής  απεργία στις 26 Σεπτέμβρη, όπως και της κινητοποίησης στην ΔΕΘ και της απεργίας στο δημόσιο στις 12 Σεπτέμβρη, αλλά και όλων των αγώνων που προηγήθηκαν στηρίχθηκε στην κινητοποίηση της βάσης των εργαζόμενων μέσα στους χώρους δουλειάς. Εκεί χτυπάει τρία χρόνια τώρα η καρδιά της εργατικής αντίστασης. Την ίδια στιγμή η συνδικαλιστική ηγεσία αποδεικνύεται άβουλη, απρόθυμη κι ανίκανη να στηρίξει και οργανώσει συστηματικά τις μαζικές πανεργατικές αλλά κι επιμέρους κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, μπαίνει δε σε μια αδιέξοδη κι επικίνδυνη διαδικασία κοινωνικών διαλόγων με την εργοδοσία.

Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι αγώνες προχωρούν κι έχουν δύναμη να πετύχουν μόνον όταν στηρίζονται από τα κάτω, όταν οργανώνονται δημοκρατικά, όταν παλεύουν για το μέγιστο βαθμό ενότητας ξεπερνώντας διαιρετικές λογικές. Γι’ αυτό παίρνουμε την πρωτοβουλία για να συγκροτήσουμε σε κάθε χώρο δουλειάς απεργιακές επιτροπές, ή να ενεργοποιήσουμε τις απεργιακές επιτροπές που υπάρχουν. Η δράση των επιτροπών δεν περιορίζεται μόνο στην οργάνωση των απεργιών,  αλλά πρωτοστατούν στο να οργανώνουν τον χώρο δουλειάς και την αντίσταση των εργαζόμενων καθημερινά. Όχι «μόνο» στις οικονομικές επιθέσεις αλλά ιδιαίτερα σήμερα και στις απειλές που αντιπροσωπεύει η εμφάνιση των νεοναζιστικών συμμοριών. Για το τσάκισμα της ρατσιστικής προπαγάνδας και της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, που με υποστήριξη από τους μηχανισμούς προπαγάνδας και καταστολής γίνεται  επικίνδυνη για τους εργαζόμενους και τα δημοκρατικά δικαιώματα.

Αναγνωρίσαμε  τη σημασία της αλληλεγγύης και του συντονισμού ανάμεσα στους εργαζόμενους. Στηριζόμαστε στην εμπειρία του συντονισμού των εργοστασίων που έβγαλε την απεργία στις 17 Γενάρη. Στην κοινή συναυλία των ΜΜΕ μέσα από τον συντονισμό των εργασιακών επιτροπών.  Στον συντονισμό των  νοσοκομείων στο λεκανοπέδιο που  λειτουργεί από την άνοιξη.  Αυτές τις εμπειρίες αποφασίζουμε να τις στηρίξουμε και να τις γενικεύσουμε. Παίρνοντας πρωτοβουλίες στήριξης στους αγώνες που ξεσπάνε, όπως στις εφορίες, στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ, στα νοσοκομεία, στον Σκαραμαγκά, και αλλού. Στηρίζοντας βήματα συντονισμού των κλάδων και των σωματείων, όπου αυτά ανοίγονται όπως η πρωτοβουλία της ΓΕΝΟΠ για απεργία διαρκείας όλων των ΔΕΚΟ.

Προωθούμε το ξεδίπλωμα των αγώνων, τις απεργίες διαρκείας τώρα σε όλους τους κλάδους, και όχι όταν έρθουν τα μέτρα για ψήφιση στη βουλή, με σκοπό να μην επιτρέψουμε στην συγκυβέρνηση καν να τα κατεβάσει. Απαιτούμε από την συνδικαλιστική ηγεσία άμεσα 48ωρη απεργία την επόμενη βδομάδα και κλιμάκωση  με διαρκείας. 

Με τη βοήθεια των ομιλητών από Ισπανία και Βρετανία διαπιστώσαμε ότι τα μνημόνια της καταστροφής των εργαζόμενων οδηγούν σε εκρήξεις αντίστασης παντού κι αυτό ανατροφοδοτεί με μεγάλη δύναμη και δυναμική και τους δικούς μας αγώνες στην Ελλάδα. Ο συντονισμός, αλληλεγγύη και αποτελεσματική δικτύωση και οργάνωση πανευρωπαικά, θα αποδειχθεί σημαντικός παράγοντας για τους εργαζόμενους, μια και η επίθεση που δεχόμαστε δεν γνωρίζει «σύνορα» και «ειδικές περιπτώσεις».

Θεωρούμε ότι ωριμάζουν καθημερινά στη συνείδηση εργαζόμενων με βάση τη συσσωρευμένη εμπειρία, στόχοι που να μπορούν να αποτελέσουν τους βασικούς άξονες για τους αγώνες που γενικεύονται. Άμεσος στόχος είναι η αποτροπή του νέου πακέτου, η ανατροπή των Μνημονίων και της κυβέρνησης που τα υπηρετεί αγκαλιά με την Τρόικα. Αλλά έτσι ανοίγει ο δρόμος και για επόμενα βήματα: Η διαγραφή του χρέους με απεμπλοκή από το ζουρλομανδύα της ευρωζώνης κι όλο το αντεργατικό οικοδόμημα της ΕΕ.  Η κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο. Η απαγόρευση των απολύσεων και το πέρασμα των επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων.  Καμιά ιδιωτικοποίηση, στήριξη της δημόσιας και κοινωνικής περιουσίας, του κοινωνικού κράτους και προστασία του περιβάλλοντος.

Δεν θεωρούμε ότι η δημιουργία απεργιακών επιτροπών μέσα στους χώρους δουλειάς και στη βάση των συνδικάτων έχει ως προϋπόθεση την υιοθέτηση αυτών των βημάτων από το ξεκίνημα, ούτε βάζουμε όρους και προϋποθέσεις για την αμέριστη αλληλεγγύη μας σε όλους τους εργαζόμενους που αντιστέκονται στη λαίλαπα των επιθέσεων. Θέλουμε όμως να συμβάλουμε στην ωρίμανση αυτών των στόχων του εργατικού κινήματος.

Συγκροτούμε την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ που θα βάλει να οργανώσει όλα αυτά τα μέτωπα την επόμενη περίοδο για να ανατρέψουμε τρόικες, μνημόνια και νεοναζί και να βοηθήσουμε να  ανοίξει ένας άλλος δρόμος για το εργατικό κίνημα.